Wij staan te trappelen om jou attent te maken op het volgende:
op de volgende teksten is copy controle van toepassing. Het is dus niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver te citeren of te herplaatsen in wat voor vorm dan ook.
Dan kunnen wij nog melden dat de columns stammen uit jaren her en een mengeling zijn van feiten en fictie dus kijk goed uit wat je met deze informatie doet.
Dank je wel.
lees de column van
januari 2007
februari 2007
maart 2007
april 2007
mei 2007
juni 2007
juli 2007
augustus 2007
september 2007
oktober 2007
november 2007
december 2007
Of beweeg jezelf naar columns uit andere jaren:
Hier staan alle columns van 2008!
Hier staan alle columns van 2009!
Hier staan alle columns van 2010!
De opwarming van de aarde heeft ook negatieve kanten.
Mijn ijscoboer heeft komende zomer een burn-out omdat hij deze week alweer open gaat. Hij zag zijn jaarlijkse wintersabbatical als sneeuw voor de zon verdwijnen nadat hij zwichtte voor de vraag van zijn publiek. Volgens peilingen blijft de vraag naar ijs in de winter gelijk, er is alleen een verschuiving meetbaar van Italiaans naar natuur.
De vraag naar consumptie-ijs in 2006 bleek een piek te beleven tijdens de herhaling van de integrale, mobiele opname van de ophanging van Saddam Hoessein.
De herhaling inderdaad,
omdat de rechtstreekse beelden zo abrupt uitgezonden werden dat het onmogelijk was dit in de televisiegidsen aan te kondigen. Het uitvoeren van deze barmhartige daad geschiedde terwijl de rechter die het vonnis moest uitspreken nog bij de stomerij stond om zijn toga op te halen.
Barmhartig inderdaad,
dat is dood door ophanging zeker in vergelijking met de worstelpartij die ter dood veroordeelden elders moeten ondergaan na het tot zich nemen van een dodelijke injectie.
Menselijk gezien kan je het lullig vinden dat de hele vernederende gebeurtenis is uitgezonden, historisch gezien is het net zo belangrijk als meneer en mevrouw Ceaucescu die rond dezelfde periode in 1989 op televisie te zien waren, na executie.
En gefilmd of niet, een dag later hoorde ik alweer iemand roepen dat hij die ochtend Saddam in de buurtsuper had zien discussieren over vissticks…met Elvis.
De beul van meneer Hoessein was trouwens iemand met een administratieve achtergrond. Voor hij het luik onder Hoessein’s voeten weg sloeg riep hij tot 3 maal toe met luide stem dat Saddam naar de hel moest. Een tafereel dat je dagelijks kunt aanschouwen in een willekeurig Irakees postkantoor bij het aannemen van pakketten die ter verzending aangeboden worden.
Een enkele reis naar de hel.
Is dat niet wat ons allemaal wacht…de hel op aarde in de vorm van global warming?
Sommige beweren zelfs dat deze hele opwarming slechts een inleiding is voor een nieuwe ijstijd in Europa en Noord Amerika. IJsliefhebbers moeten voorlopig in ieder geval naar de winkel…
Maxima Koningin of Prin6?
Willem en Maxima bestaan deze maand 5 jaar en dan begint het weer te borrelen in Oranjeminnend Holland.
Als je het mij vraagt zal het haar ook aan haar Argentijnse nalga roesten of ze Prin6 of Koningin genoemd zal worden. Maar echt lachwekkend is de overtuiging waarmee wij deze benoeming lanceren: Eigenlijk kan het niet Max, maar omdat JIJ het bent willen wij je wel met Koningin aanspreken, mits je er heeeeeel blij mee bent.
“Jahoor, kan ik dat emmertje even gebruiken?”
Na Emma, Wilhelmina, Juliana en Bea is het september 2008 dan tijd voor Koning Willem IV. Voor ieder van ons een primeur een Koning te dienen.
Het omgekeerde zou 2 maanden later in de VS plaats moeten vinden, waar dan voor het eerst een vrouw de scepter zal zwaaien. Op de vraag hoe ze het op gaat nemen tegen ‘s werelds grootste boeven Osama en George grapte ze: “Ik heb veel ervaring met onbetrouwbare mannen.”
Het eerste smerige schandaal is al boven tafel gekomen: Hillary schijnt HET ooit met Bill Clinton gedaan te hebben! Zal wel een storm in een glas water blijken.
Donderdag 25 januari 1990. IJmuiden registreerde gedurende minstens een uur windkracht 11. Er worden op verschillende plaatsen windstoten gemeten van 150 km/u tot maximaal 161 km/u op een van de windmeters van Schiphol. Dergelijke windstoten horen tot de hoogst mogelijke in ons land. De storm eist zeventien levens.
Donderdag 18 januari 2007. Wilhelminadorp of all places registreert met 133 km/uur de zwaarste windstoot. Zeventien jaar na de zwaarste storm van de eeuw brengen 1800 mensen vanwege deze wuftige windvlaag de nacht door in de jaarbeurs in Utrecht. Dan kan je nadenken over een grap, maar zo hilarisch als dit feit wordt het natuurlijk nooit…
Ligt het aan mij of vallen steeds meer mensen terug in veganisme? In ieder geval ruik ik steeds meer vegetariërs om me heen. (Vleeseters weten dat mensen die leven van linzen en bonen anders ruiken).
Op zich prima natuurlijk, ikzelf kan de meeste dieren ook onbereid wel waarderen en ik eet ook wel eens vegetarisch: als dat rund op mijn bord alleen gras heeft gegeten bijvoorbeeld!
Maar met regelmaat bevind ik me tegenwoordig ongewild in een discussie over het vermoorden van dieren voor consumptie en of dat wel of niet kan.
Nou, dat het kan lijkt mij wel duidelijk: de slagerijen liggen er vol mee!
Op de vraag of het nodig is kan je alleen antwoorden met: JA! Niets is immers smeriger dan vlees te eten waarvan blijkt dat het nog leeft.
Een stokpaardje (niet eetbaar) van de vegetariër is dat de mens het recht niet heeft een dier te doden. Zeker niet om onderdelen van het dier te gebruiken voor het luxe artikel consumptievlees.
In een gesprek met zulke mensen voel ik onderbewust een beschuldigende vinger mijn kant op wijzen alsof ik een moordenaar ben, een hoogst onplezierige ervaring.
Mocht u zich ooit in zo’n situatie bevinden, rijk ik u de volgende argumenten aan om het gesprek zo spoedig mogelijk te doen verzanden:
Nodig eerst de betreffende persoon uit voor een diner bij u thuis met op het menu een dierlijk verkeersslachtoffer.
De vegetariër zal een wegtrekkend gezicht opzetten en ‘PERVERS!’ uitroepen. U neemt nu het gesprek over.
Om de volgende redenen zou het voor elke vegetariër normaal moeten zijn om het vlees te eten dat men dood langs de kant van de weg vindt:
1- Er gelden in dit geval geen morele wetten: het dier is immers al dood en ligt voor het oprapen.
2- Het is gebruik maken van natuurlijke bronnen en dat is het vlaggenschip van de vegetariër. In wiens belang is het om dat beest in de goot weg te laten rotten? Zeker niet in het belang van het dier, het maakt zelden een eerbiedwaardig plaatje.
Uw gesprekspartner zou het volgende kunnen tegenwerpen:
1- Je moet het niet eten omdat het op de grond ligt
Dit is altijd ongeloofwaardig uit de mond van een vegetariër. Zoals we weten eten zij alles wat op de grond gevallen is gewoon op en delen daarbij vaak met het hele gezin 1 vork.
2- Vlees smaakt vies
Dit argument, komend van iemand die GNOCCHIE lekker vindt kunt u eenvoudig weglachen. Begrijp goed dat de gemiddelde veggie de dag begint met in yoghurt week gemaakte haver en tarwevlokken. Dit, lieve mensen IS OMGEKEERD KOTSEN (kan ik u uit eigen ervaring mededelen).
Uw gesprekspartner zal nu afdruipen.
Tot slot nog een recept
Vegetarische schotel voor studenten:
1 laag bonen
Het was zondag 1 april.
Ik moest ‘s ochtends in Bergen (Noord Holland) wezen, de zon scheen.
We reden om 13.00 uur naar het centrum, zonder file. Konden meteen de auto kwijt in de garage.
We pakten het eerste de beste terras uit de wind en genoten van vast en vloeibaar. Komt de Clous van Mechelen aangelopen, met saxafoon!
Ik vraag: Bent u Clous van Mechelen? Hij antwoord: Niet lang meer!
Hij stapte de kroeg binnen en begint met een trio te jazz-en. Ik dacht net…wat een heerlijke dag…
Gingen de deuren dicht!
Reden: DE ZONDAGSRUST!
Ik denk: JAHOOOR! Daar gaan we al!
Terwijl een normaal denkend mens in zonnig Bergen (Noord Holland) een combo op elke straathoek verwacht moet hier de muziek binnen en de deuren gesloten blijven van God.
Alle onheil probeer ik ook direct naar onze ministers te herleiden, ik weet niet wat dat is met mij.
Na 1 maand regeren zie ik onze samenleving al veranderen.
Gelukkig kan dit nooit 4 jaar duren.
Nu het Christenblok 22 februari jl. de macht heeft gegrepen pakken donkere wietwolken zich samen.
In het Intelligente Ontwerp op de dubbele agenda van het CDA wil men niet alleen het coffee-shoppen op koopzondag aan het kruis nagelen nee, het liefst zou ze alle hash-uitgiftepunten uitroken.
Agnostisch PVDA heeft een direct verbod geblokkeerd, maar niemand hoeft gelovigen te verklappen dat er meerdere wegen naar Rome leiden.
Weg 2: Rookverbod in de coffeeshop
Een rookverbod in een coffeeshop is heel snugger, de gebruiker zal dan namelijk het uithangbord van de middenstander worden door voor de deur zijn joint te genieten.
Word je nu op het idee gebracht zodra je neus met de herkenbare geur in aanraking komt, straks zal je ook vanuit de auto een coffeeshop beter herkennen.
Weg 3: Kinderbescherming als panacee
Een andere hyperbeschermende regel is het verbieden van coffeeshops binnen een straal van 500 meter van een school.
ZO’N REGEL IS PAS GEVAARLIJK!
Dan moeten straks die kinderen in de pauze soms wel twee drukke wegen oversteken om er te komen!
Ook de flitsscheiding heeft zijn langste tijd gehad volgens Rouvoet. Moeten we zeker allemaal net zo’n gereformeerde scheiding als hij heeft.
Het gezin als hoeksteen is natuurlijk allemaal prachtig, maar helaas is het gezin steeds vaker de rotte kies van de samenleving.
Laten ze in plaats van het herzien van de scheiding zonder rechter, trouwlustigen 5 jaar verplichte bedenktijd opdringen.
Elke dag worden meer dan honderd kinderen mishandeld en elke week sterft er een kind aan de gevolgen van mishandeling. In Nederland ja! (Tip bij mishandeling door je ouders: sommige drugs hebben een verdovende werking…)
Over normen en waarden gesproken…in de krant van 17 maart las ik:
ROTTERDAM – Zanger Koos Alberts krijgt een plek in de Rotterdamse Walk of Fame.
Ik bedoel: er zijn ZOVEEL zangers die nog WEL kunnen lopen, moeten jullie nu juist Koos hebben?
Clous in Bergen (Noord Holland) de hemel open, de deuren gesloten
Dat er mensen bestaan die een hekel hebben aan lange woorden, daar kan ik best inkomen.
Moet je soms tot drie keer toe over een woord heen wil je zien wat er staat, moet je het daarna nog begrijpen. Lange woorden zijn hindernissen en worden gemeden door iedereen die niet Dries van Agt heet. Dat is ook de rede dat de betekenis van die woorden vaak niet bekend is, waardoor het weer minder gebruikt wordt.
De hersenen nemen tijdens het lezen niet alleen de regels op die je op dat moment aan het lezen bent, maar tegelijk hernemen ze wat je al gelezen hebt en verkennen ze wat nog moet komen. Het multilettergreperige obstakel ziet je onderbewustzijn dus al mijlenver van te voren naderen en daar wordt je door afgeleid. En dat wil je niet.
Nog erger wordt het wanneer je geacht wordt het hele woord uit te spreken. Omdat je bij de radio werkt en het nieuws moet voorlezen of omdat je voorleesjuf bent bijvoorbeeld. Dan beginnen er pas echt klotsoksels en zweetsnorren te ontstaan.
Er zijn mensen die hierdoor een afkeer hebben ontwikkeld tegen lezen, of hardop lezen. Puur uit angst voor lange woorden. Die aandoening heet hippopotomonstrosesquipedaliofobie.
Net als tienduizenden arbeiders in Nederland met waanstoornis die thuisblijven zodra de Telegraaf kopt dat er een griepgolf heerst, kreeg ik ook even het gevoel bij het lezen van het woord hippopotomonstrosesquipedaliofobie, er ook daadwerkelijk last van te hebben!
Zoals dislectie, dyslexie of dyslektie ook zo’n heerlijke woordkeuze is voor mensen die problemen hebben met lezen en schrijven, kun je de bedenker van de term hippopotomonstro-sesquipedaliofobie voor mensen die angst hebben voor lange woorden toch ook niet anders dan een staande ovatie geven.
En denk nou niet dat deze aandoening niet bestaat omdat niemand in je omgeving zich ooit als slachtoffer heeft geopenbaard, in 100% van de gevallen durft men er niet over te praten!
Niet in de laatste plaats uit angst het beestje bij het naampje te moeten noemen. Hippopotomonstrosesquipedaliofobie dus, vergeet het niet!
Wat hoort in het volgende rijtje niet thuis:
Een gammele tent, meer dan vijftig paarden en windkracht 8?
Inderdaad, IK hoor daar niet in thuis!
Toch was ik er, bij Cavalia in Amsterdam.
Het is een sprookjesachtige voorstelling waar paarden en mensen los door elkaar lopen. Beiden doen trucks, ogenschijnlijk zonder dat er dwang aan te pas komt (al weet ik het bij dat kleine Marokkaantje niet zeker).
Alle trapezenummers worden nog wel door de mensen uitgevoerd, maar dat is slechts een kwestie van tijd als je het mij vraagt. Eerst scheet een paard midden op de vloer en dat vond ik een hele prestatie. Ga er maar aan staan als 1500 man naar je staan te kijken! Ik kan niet eens schijten zodra er iemand in het gesloten toilethokje naast mij plaats neemt.
Vervolgens gaf een – met een niet mis te verstane bos manen getooide – Klukkluk-achtige persoon een slechte imitatie van een paardenfluisteraar. Hij gebaarde en schreeuwde duidelijk hoorbaar de paarden toe wat ze moesten doen.
Het bewonderenswaardige was wel dat de paarden akkoord gingen met de opdrachten van deze dropveter en dus de beentjes introkken zodra ze moesten gaan liggen of een rondje huppelden zodra ze een rondje moesten huppelen.
Ik moet trouwens eerlijk toegeven, de Big White Top – zoals de begeleiding de tent waarin we zaten herhaaldelijk bleef noemen – zag er solide uit en zeker in staat de storm buiten te houden. Anders dan de tent die momenteel in mijn kelder verschimmeld.
Even werd ik ongerust toen het binnen begon te regenen, maar dat was part of the show. Toen ging het zelfs sneeuwen, maar dat hoorde er ook bij.
Vervolgens slingerden er nog enige karatekids aan elastieken door de tent en ook dat was zeer verontrustend. Alles is goed afgelopen en we kunnen het navertellen, maar of het een goed idee was betwijfel ik.
Karatekids zijn altijd kleine mensen.
Als gevolg van hun fysiek hebben zij 1. hun massamiddelpunt laag in het lichaam EN 2. een minderwaardigheidscomplex. Dat is op zich al een krachtige combinatie. Wanneer je die mensen dan ook nog dodelijke Aziatische vechttechnieken gaat bijbrengen en ze vervolgens aan elastieken bindt en door een volgepakte ruimte schiet, worden het levensbedreigende projectielen in mijn ogen. Maar goed.
Na afloop mochten we in de stallen kijken hoe ze de paarden die niet wilden luisteren mishandelden door gloeiende poken in de ogen te steken. Dit is overigens niet waar, maar ik zocht naar een spectaculaire afronding voor deze recensie.
Luitenant-kolonel Bosshardt is 25 juni overleden. Ze hebben haar doorgezaagd en haar ringen geteld: Mevrouw Bosshardt blijkt 94 jaar te zijn geworden!
Men had het maar steeds over MAJOOR Bosshardt terwijl ze ‘inmiddels’ al ruim dertig jaar een rang hoger was geklommen en dus luitenant-kolonel Bosshardt bleek te heten. Maar omdat iedereen haar toen kende als MAJOOR Bosshardt, is dat zo gebleven.
Een merkwaardig fenomeen, toch?
De Duitser Joseph Ratzinger ging tot 19 juni 2005 door het leven als De Duitser Joseph Ratzinger. En niet voor een paar weken, maar al 78 jaar lang. Iedereen die hem tegenkwam riep hem toe: “He, Duitser Joseph Ratzinger!” tot hij dus benoemd werd tot Paus Benedictus de 16e, twee jaar geleden. Nu heeft iedereen het over De Paus en niet langer over De Duitser Joseph Ratzinger terwijl hij pas twee jaar De Paus heet en 78 jaar…juist.
Zou men de financieel directeur van Unilever, Dhr. H. Janssen nog steeds Hansje Postkamerbuitenkansje noemen omdat iedereen hem zo al twintig jaar kent? Ik denk het niet!
Altijd heeft majoor Bosshardt zichzelf weggecijferd en opgeofferd voor hulpbehoevenden. Met gevaar voor eigen leven soms. Het klimmen van een rang was geen aanleiding de aandacht eens op haar te vestigen, liever bleef ze majoor genoemd worden. Nu wordt de gang naar haar laatste rustplaats live uitgezonden op televisie.
Ik weet niet of dat haar laatste wens was maar ik kan het mij bijna niet voorstellen.
Klinkt meer als een wens van de NCRV.
Een cluster zwervers heeft de afgelopen dagen een waken gehouden en op een spandoek ‘de majoor is thuis’ geschilderd. Ik merkte eerst enige afgunst bij een van de daklozen, maar een ander verklaarde snel dat met thuis men in dit geval ‘bij God’ bedoelt.
Alleen een junk die na het lezen van het spandoek behoefte had aan een gesprek met de majoor trof haar juist niet thuis en kwam dus bedrogen uit. JE MOET OOK KRANTEN LEZEN IN PLAATS VAN SPANDOEKEN!
Tandartsen? Breek me de bek niet open!
Ik beet mijn kies in twee delen.
Op de dag dat mijn tandarts voor drie weken met vakantie ging.
Op zich geen verrassing, dat is namelijk ALTIJD zo.
Dus bel ik de spoedgevallen (een nummer in Amsterdam). Krijg ik een meisje aan de lijn van 13 jaar (schatting mijnerzijds) die mededeelt: ‘zolang u de pijn met Ibuprofen 600 nog weg kan drukken moet u wachten tot uw tandarts terug is’.
‘Ja maar ja maar, dat duurt nog 3 weken en het kauwt echt niet lekker met zo’n klapperende kies, geef anders even het 06 nummer van mijn tandarts, waar is ie nu weer naar toe?’
Maar ze duwt me met haar kinderstem in de vaderrol zodat ik het gevoel krijg om flink te moeten zijn en dus niet anders kan dan toegeven: ‘ik bijt wel op een houtje…’
Tandartsen krijgen in mijn ogen meer en meer een autoverkoperimago.
Als ik de wachtkamer binnen kom lopen en folders van de nieuwste Saab op de leestafel zie liggen weet ik: die is al besteld.
Het lachwekkende zoemertje klinkt en ik loop de praktijkruimte in.
Met de deurkruk nog in mijn hand hoor ik: ‘Ik zie het al, drie gaatjes!’
Verbaast loop ik naar de slachtbank.
Nadat de boor in mijn mond verdwijnt roept hij me toe: ‘Ik hoor het wel als het pijn doet, ja?’ en hij schroeft het volume van de radio op naar een niveau waar zelfs IK nooit overheen kan komen… zeker niet met een boor in mijn keel.
Om mijn concentratie te verleggen van de zenuw in mijn kies naar – maakt niet uit wat,
als het maar niet de zenuw van mijn kies is – kijk ik om me heen. Aan de muur hangen de foto’s van alle automobielen die de slager er doorheen geboord heeft de afgelopen decennia.
In zijn geval slaat ‘het vullen van een gaatje’ eerder op het vullen van het gat in zijn hand met geld dan op een tandheelkundige behandeling, als je het mij vraagt.
Ondertussen zie ik mijn bloed tegen zijn bril spetteren. Net goed!
Voor straf doet hij met mij die grote verdwijntruc van twaalf tampons in de mond van een weerloze vrijwilliger.
Sinds mijn vroegste herinnering heb ik al gaatjes.
Vóór het uitvallen van elke melktand wist deze man er nog nét een vulling in te stoppen.
‘Een kindertand is snel gevuld’, sprak hij dan met zijn duivelse grijns.
Na een behandeling nam hij het briefje van honderd van mijn vader aan en zei tegen mij: ‘wees maar net zo blij als ik dat je nog kan wisselen’ en gaf vijfentwintig terug.
Inmiddels heb ik zoveel vullingen dat ik mijn tanden poets met velgenreiniger.
Niet alleen ik, ook mijn tandarts is helemaal gevuld.
‘Je eigen tanden is een kostbaar bezit’, zei mijn opa al.
In mijn geval is het een gebit zonder eind!
Ik denk wel eens, was ik maar zonder tanden geboren…
-Je moet kranten lezen in plaats van spandoeken- schreeuwde ik enkele columns geleden. Het betrof hier wederom een beroerde poging tot humor en HUMOR jongens en meisjes, krijgt bij mij ALTIJD voorrang op feiten. Als je deze column leest omdat je op zoek bent naar feiten kan dit twee dingen betekenen: je hebt een klap van de molen gehad of je heet Evert Santegoeds.
Zo suggereerde ik in die betreffende column van juli 2007 dat je voor de waarheid een krant moet lezen.
Dit is natuurlijk helemaal niet waar.
Als je in een krant leest dat er in 2006, 101000 immigranten naar ons land kwamen, exclusief (en nu komt ie…) de ontelbare duizenden waar we niets van af weten, weet je dat je gelul zit te lezen.
Eerst zeggen dat er ontelbare immigranten zijn, om er vervolgens een aantal aan koppelen (duizenden) en dan toe te geven dat we niets van ze weten is gewoon slechte journalistiek.
Toch neemt de meerderheid ALLES wat middels kranten gepubliceerd wordt, voor waar aan.
In die groep bevinden zich dan nog extremisten die zelfs alles geloven wat in reclamefolders staat.
Ik zie jullie nu denken: dit gaat niet over mij want ik denk zelf na.
Dat zal, maar vergis je niet. Een mens laat zich graag bedriegen.
Neem bijvoorbeeld de milieubeweging die zich afzet tegen de SUV. De SUV is een auto, maar geen gewone auto. Met die auto is iets aan de hand. Los van het feit dat hij onbetaalbaar is voor 99,7% van alle milieuactivisten, is het een zware, extreem brandstof consumerende en ruimteverslindende auto. Het liefst ziet men deze auto’s met hun eigenaren vandaag nog vernietigt worden. Maar als dát je argumenten zijn, ken ik er nog wel één:
Als er op deze wereld één zwaar, ruimteverslindend en extreem brandstof consumerend gevaarte is dat bestreden zou moeten worden, is het toch wel de walvis. De kubieke meters die dit gedrocht vult met zijn wanstaltige omvang betekent pas echt opschikken voor de rest. Om nog maar te zwijgen over het consumptiegedrag: het beest eet de hele zomer aan één stuk door andere dieren! Maar we zijn er nog niet: het verwijderen van alle walvissen uit de zeeën zal een daling van de zeespiegel tot gevolg hebben.
Een logisch gevolg van deze opsomming zou moeten zijn dat de milieubeweging hardvochtig tegen de walvis tekeer trekt. Het tegendeel is echter waar: men probeert met rubberbootjes de jacht op de walvis te frustreren, maar pleit ondertussen wel voor een extra PARKEERTAX voor SUV’s in de grote steden. Naast het godsvermogen voor je gewone parkeerticket kun je nog even een toeslag betalen omdat je een auto hebt die meer verbruikt (waar je middels de brandstofbelasting, wegenbelasting, BPM, etc. al meerdere malen extra toeslagen voor hebt voldaan).
WAAROM wil groen links dit? Dit lijkt niemand zich af te vragen. Als je wilt voorkomen dat SUV’s rondjes gaan rijden in de stad moet je parkeerkaartjes voor deze auto’s natuurlijk juist heel goedkoop maken. Geparkeerd vervuilen ze niet, of wel?
Een ander voorbeeld dan. De maffiose luchtvaartindustrie.
Tot enkele maanden geleden kwam de volgende situatie dagelijks honderden malen voor:
“Ik heb een retourtje Rome per vliegtuig voor je te koop, 1 euro 50.”
“O, doet u mij er maar twee dan.”
“Mooi, dat wordt dan 238 eurootjes en 57 centen.”
Ik ben nooit een voorstander van dit systeem geweest. Persoonlijk vind ik het systeem waar de prijs van het aan te schaffen artikel EXACT overeen komt met het bedrag dat je moet betalen indien je het artikel aanschaft, stukken handiger. Met instemming van het Europees Parlement (!) moet de prijs van een ticket in een advertentie tegenwoordig overeen komen met de prijs van het ticket.
Maar er zijn redenen van groter gewicht waarom ik die hele luchtvaartindustrie wantrouw:
Stel, je kunt in de lucht springen en op een of andere manier 12 uur blijven hangen.
Het maakt even niet uit hoe, maar stel je voor dat je dit kunt. Hangend aan een touwtje, weet ik veel. Of in een helikopter, dat doet nu niet ter zake.
Vervolgens, als je weer neer komt, twaalf uur later dus, ben je in Australië. Het roteren van de aarde brengt dat continent vanzelf bij je. Of niet soms? Oké dan.
Hoe verklaar je dan dat een vliegtuig, nota bene in het bezit van straalmotoren, er 24 uur over doet om je naar Australië te brengen? In plaats van…eh…nou, in ieder geval korter dan twaalf uur.
En waarom zet niemand daar vraagtekens bij? Wat zou de reden kunnen zijn?
Vliegen ze express de verkeerde kant op om meer belastingvrije producten te slijten?
Lieve mensen, deze column duurt al veel te lang.
Weinig te lachen deze maand want ik wil het deze spreekbeurt hebben over de reünie.
Na jaren is de reünie nog altijd een actueel fenomeen.
Bands – waarvan we soms niet eens wisten dat ze uit elkaar waren – kondigen aan nog eenmaal bij elkaar te komen en komen tot de ontdekking dat alles veranderd is. Aan de andere kant voor ons een kans om nog eenmaal naar oude helden te kijken om te concluderen dat ze toch te lang stil hebben gestaan. Maar er zijn altijd uitzonderingen !!
Bands op herhaling die gewoon nog goed zijn. Die nog steeds rocken, spugen, zweten, zuigen en pompen. Zo hebben we afgelopen jaren heerlijk genoten van the Pixies bijvoorbeeld, van the Cult en de Dolly Dots. Ook the Police was goed te pruimen en Dinosaur Jr. niet te vergeten.
Af en toe moet je ook je vraagtekens zetten bij de definitie van een reünie, bijvoorbeeld als er bandleden achterloos vervangen worden door figuranten. Kijk naar the Smashing Pumpkins, of naar Van Halen, waar Eddie zijn zoon als bassist op laat draven en Michael Anthony thuis laat voor de komende toer. David Lee Roth is trouwens wel weer eens van de partij.
Een Genesis reünie zonder Peter Gabriel blijft ook gevoelig en schijnt volgens Gabriextremisten geen reünie te mogen heten. (Gabriel is ook pas 32 JAAR UIT DE BAND).
Andere reüniecomplicaties voor Max en Igor Cavalera. Zij komen namelijk ook weer bij elkaar, alleen zijn ze beiden in de loop der jaren uit HUN band Sepultura gestapt en die band toert nog lekker verder onder de naam Sepultura. Een reünie onder een andere naam hangt in de lucht (Sultana?), of wordt het toch een nieuwe band met nieuw materiaal?
Spraakmakende reünies waar u niet, maar massa’s anderen kennelijk wel op zit te wachten: Led Zeppelin zal 26 november (naar het schijnt eenmalig) hun trappetje naar de sterren in de O2 Arena, Londen ten gehore brengen. Voor 190 euro heb je een kaartje, als je tenminste uitgeloot wordt. 18.000 kaarten is veel, maar niet op 20 miljoen inschrijvingen!
De viering van het 30 jarige jubileum van de Never Mind The Bollocks LP en tevens reünie nummer X van de Sex Pistols ligt dan gelukkig alweer achter ons. Vier concerten in de Brixton Academy (8, 9, 10 en 12 november) bleken na 15 minuten uitverkocht, dus meer concerten volgen. Dan kun je net zo goed naar Anita Meyer en Lee Towers, want die komen ook weer bij elkaar. Vanaf 2008, gelukkig nieuwjaar!
Ziet u mij lachen? Wilt u lachen?
Johnny Rotten, Robert Plant en Lee Towers lopen door de Kalverstraat.
Met hilarische consequenties!
Reünies waar wel naar uitgekeken mag worden: Bad Brains (11 oktober in Paradiso + gratis het sXe uithangbord NRA en afterparty) en wat te denken van een reünie van Claw Boys Claw? On toer vanaf 16 november…met Pe-pe-pe-pe-pe-pe-peter te Bos. Toch even kijken of ze te lang stil hebben gestaan, of dat ze nog steeds rocken, spugen, zweten, zuigen en pompen.
Ik zou het kunnen hebben over In Rainbows, de nieuwe downloadable cd van Radiohead waarvan je de prijs na beluistering zelf mag bepalen, maar ik had eigenlijk een ander idee.
We nemen een enveloppe en iedereen doet er € 13,50 in.
Een wildvreemde pakt die enveloppe vol cash, steekt z’n middelvinger op naar de rest en smeert ‘m!
Ze hebben trouwens bij Hitachi de afmeting van de leeskop in een harde schijf weten te halveren tot 30 á 50 nanometer. Dan denk ik: dat is niet erg nauwkeurig. Ik bedoel, 50 nanometer is bijna het dubbele van 30 nanometer.
‘Wat ga ik verdienen?’
‘900 á 1500 euro’
Maar 1 nanometer blijkt 0,000000001 meter te zijn en dat is …eh… dusdanig klein zeg maar, dat ik hier nu niet ga zitten mierenneuken over een nanometertje meer of minder. Om deze getallen even in perspectief te plaatsen: de afmeting van die leeskop is tweeduizend keer smaller dan een menselijke haar. Dan denk ik weer: wat doe je als er een schroefje uit die leeskop valt, of als er een draadje los komt te zitten.
Het verkleinen van de leeskop doet de capaciteit van de harde schijf juist vergroten, tot 4 terabyte! Dat is 4000 gigabyte en wel weer heel erg veel. Om dit gegeven ook even in perspectief te plaatsen:
Op 4 terabyte kun je meer dan 250.000 gratis mp3tjes van Radiohead kwijt.
Maargoed, een wildvreemde pakt dus die enveloppe vol cash, steekt z’n middelvinger op naar de rest en smeert ‘m!
Je staat hier eventjes beteuterd naar te kijken, begrijpt dat je je geld voor altijd kwijt bent en denkt waarschijnlijk iets in de trant van: Dat was de eerste en de laatste keer!
Of niet soms?
Nou, niet soms dus.
Er zijn mensen die van dit ritueel namelijk een maandelijks terugkerende gebeurtenis maken.
Er zijn zelfs mensen die dit zo vaak maandelijks gedaan hebben, dat ze een machtiging hebben ingevuld om dat geld automatisch in de enveloppe te laten doen!
Onze Heer heeft vreemde kostgangers, kijk maar naar zijn volgelingen. Of de mevrouw die de damessokkenafdeling van de Amsterdamse Bijenkorf als einddoel van haar leven heeft uitgekozen. Het had een advertentiecampagne kunnen zijn voor de Drie Dwaze Dagen, ware het niet dat we die al achter de rug hebben. Ze sprong bewust van 4 hoog naar beneden om daar te eindigen. Iedereen fantaseert wel eens over een mooie manier om te gaan, maar dat heb je niet in de hand. Tenzij je aan zelfdoding doet natuurlijk. Dus als je toch besluit om er de brui aan te geven, hoe kom je dan uit bij de damessokkenafdeling van de Amsterdamse Bijenkorf ?
Het zou natuurlijk ook een impulsieve beslissing geweest kunnen zijn. Ik ben ook wel eens in die Bijenkorf geweest en het duurt soms gewoon té lang eer er een lift komt.
Misschien was het alleen maar een snellere route naar de uitgang.
Het feit dat ze ook haar kindje naar beneden heeft geworpen vind ik echt niet kunnen. Ik heb mij in desbetreffende winkel ook wel eens moeten inhouden om niet enkele schreeuwende ettertjes naar beneden te werpen, maar dat is geen reden om het ook te doen. Het was dan wel haar eigen kind, maar toch.
Er zijn dus duizenden mensen die maand na maand geld inleveren en vervolgens elke 10de van de maand de middelvinger krijgen. Dit merkwaardige systeem, dat tot doel heeft zoveel mogelijk mensen on-gelukkig te maken, is een door de overheid opgezet fenomeen en heet ‘de Staatsloterij’. Het resultaat moet zijn dat de deelnemer bevestigd krijgt dat ie een sukkel is die nooit – nooit – nooit zal winnen.
Dat deze mensen dit accepteren en toch weer besluiten hun zuur verdiende centen in de enveloppe te stoppen kunnen we naïef noemen, we kunnen ze niet betichten van egoïsme in ieder geval.
Heb je trouwens gehoord over die nieuwe ‘beweging’, TON? Moet zeker de opvolger worden van de JUMP. NOT! Het leukste vond ik dat zodra iemand rond die beweging gevraagd werd wie die naam had bedacht, men direct naar Verdonk wees onder luid uitroepend: Ja, zij hiero, met die snor (©Finkers). Les: Men wil best een politieke miskleun als een onrechtmatige oorlog onder de pet houden, maar er zijn ook grenzen.
Maar om even de Eshan Jami van mijn eigen geloof uit te hangen: mijn principes tegen een loterij gaan bij de vuilnisbak zodra de kans groot genoeg is dat ik win. Als je een lot moet kopen om 100% kans te maken op de hoofdprijs van 5 ton koopt iedereen natuurlijk een lot. Op de schrijver Jeroen Brouwers na, dan.
En als de kans 50% is misschien ook wel. Er zijn mensen die denken dat de kans altijd fiftyfifty is: je wint de jackpot wel, of je wint hem niet. Een statisticus verdrinkt tijdens het oversteken van een rivier van gemiddeld 1 meter diep (©Bomans).
Gisteren kwam RADAR naar buiten met het volgende nieuws: De kans is klein dat je een redelijke prijs wint in de Staatsloterij!
Eh…dat meen je niet?
Waar zijn die duivelse Tros undercoverknakkers nou weer achter gekomen?
De loterij maakt 18 miljoen loten, terwijl ze er normaal gesproken ruim 3 miljoen verkoopt. De hoofdprijzen worden getrokken uit de 18 miljoen loten en dat zou niet eerlijk zijn, omdat dan het merendeel van die prijzen op loten vallen die niet verkocht zijn.
Maar wacht even: wie heeft hier ooit beweerd dat een loterij eerlijk zou zijn? Een loterij is per definitie oneerlijk, anders kan nooit iemand meer winnen dan zijn inleg.
De onrust van RADAR blijkt voort te komen uit een formuleringsfout: bij de 20 prijzen van 100.000 en 20 prijzen van 50.000 spreekt de Staatsloterij in de trekkingsuitslag van 20 winnaars van 100.000 euro en 20 winnaars van 50.000 euro. En dit terwijl van die 40 ‘winnaars’ misschien maar zes prijzen daadwerkelijk op verkochte loten zijn gevallen.
De Staatsloterij spreekt van een misverstand en zal de tekst in haar advertenties vanaf nu aanpassen zodat de grootste familie van Nederland weer rustig kan slapen. Tekst suggestie: De winnende Staatsloterij blijkt weer in het bezit te zijn van de volgende niet verkochte loten waarop massieve prijsbedragen zijn gevallen: -gevolgd door de lotnummers.
Kijk, ik wil best mee doen met de staatsloterij, maar dan moet de hoofdprijs natuurlijk wel de moeite waard zijn. Ik doe niet mee om € 13,50 te winnen, hoewel ik meermalen mensen hierover hoor opscheppen. Als je blij wordt van het terugwinnen van je inleg moet je niet mee doen, kun je elke maand zeggen dat je een ‘eigen geldje’ hebt.
Doe pas mee als de jackpot 6 keer niet is gevallen.
De zevende keer MOET ie namelijk vallen. Naast het hoogst mogelijke bedrag, maak je ook meteen meer kans om te winnen. Namelijk: de hele grote kans dat een lot getrokken wordt dat niet verkocht is komt immers te vervallen.
Jammer is dat er meer mensen zijn die zo handelen, wat de kans om te winnen weer doet afnemen. Voor de laatste jackpot van 18,4 miljoen euro zijn er zelfs 1 miljoen meer loten verkocht. Allemaal mensen zoals jij en ik, die echt niet de moeite nemen om helemaal een lot te gaan halen om een miljoentje te kunnen winnen, BEN JIJ MAL? Die beginnen pas bij een hoofdprijs van 18 miljoen met 1 oog op te kijken, om bij een volgende trekking eventueel de gang naar de sigarenboer te overwegen, als het niet regent natuurlijk.
Heb je het al gehoord van Paul Raven, want die is dood. Hij was sinds 1982 betrokken bij Killing Joke. Ik moet toegeven dat ik ook niet altijd de clou van een grap meteen door heb, maar het kwartje is bij Paul wel erg laat gevallen.
Over kwartjes die vallen gesproken: De jackpot is afgelopen maand dus wel gevallen en Nederland is weer een miljonair rijker. Dat hebben jullie met z’n allen toch maar even voor elkaar gedokt! Complimenten. 18,4 miljoen euroos heeft de snaak gewonnen, dat is ruim 40,5 miljoen gulden! Ja ik hou van omrekenen. Het is nu ik dit schrijf ook eigenlijk een uur later sinds de klok afgelopen weekend terug gezet is.
‘Heb je de klok al terug gezet?’
‘Was ie verplaatst, dan?’
Dan wil ik de losers van de maand oktober nog een schrale troost bieden, de spreekwoordelijke brede schouder om uit te huilen, komt ie: niet geschoten enz., enz. Je hebt nog 10 dagen om loten te kopen.
Oud en Nieuw: nóg zo’n bedenksel van de wenskaarten industrie met maar één doel: ons meer geld uit de zak kloppen!
Zo zou je kunnen denken, maar je kunt het kaartspel rond de feestdagen ook zien als een psychologische thriller. Een kat en muis spel op laag sociaal niveau. Een uitkomst voor communicatie gestoorden en een uitdaging voor analfabeten.
Maak de balans op van je kennissenkring. Wie stuur ik wel, wie stuur ik niet.
Straf mensen door ze wel een kaart te sturen. Stuur je kaarten drie dagen voor kerst zodat de ontvanger geen tijd meer heeft jouw kaart met een kaart te beantwoorden. Enzovoorts.
Ja mensen, de KERST zit weer in de maand. Vrede op aarde!
En weet je wat ik altijd doe met kerst?
Dan koop ik een boom, haha.
Een hele boom.
Gezond en wel.
Een boom die waarschijnlijk altijd veel minder in de weg heeft gestaan dan straks midden in mijn huiskamer. Ik laat hem omhakken en op transport zetten omdat ik graag een dooie boom in mijn huiskamer wil hebben. Ik wil geen levende boom. Dat doe je niet. Je gaat niet een levende boom midden in je huiskamer zetten. Levende bomen horen buiten. Dat weet iedereen. Daar zijn die bossen voor. Daar kun je als boom tussen gaan staan. Nee, ik laat hem natuurlijk omhakken, want ik wil een dooie boom.
Maar pas op: ik wil wel een prachtige boom.
Ik wil wel de mooiste van allemaal. Ik ga niet de eerste de beste boom in mijn huis zetten. Hij moet wel charisma hebben. Hij moet overrompelen. Hij moet je verlegen maken. Hij moet je steken, opvreten en uitkotsen. Hij moet je uitsmeren en clusteren, optillen en weer neer zetten.
En als ie dat allemaal doet neem ik hem pas mee.
En dan hang hem HELEMAAL VOL met lichtjes, balletjes en slingertjes zodat je bijna niet meer ziet dat het een boom is hahaha.
Na drie weken ben ik het zat en haal ik de lichtjes en ballen eruit en gooi ik de boom weg.
O, je kent het?
Jij doet het ook zo?
Iedereen doet het zo?
Hmm. Andere mensen, ze verpesten altijd alles…
Uit beleefdheid heb ik wel eerst Sinterklaas laten passeren.
Ook leuk, Sinterklaas.
Een goeie tweede.
De Sint.
Na de kerst.
Eerst kerst en dan Sint.
Qua leuk dan.
Ja nee, ik weet ook wel dat Sint eerst komt en dan kerst.
Maar in verhouding met kerst vind ik gewoon dat je relatief veel minder bomen in huis haalt.
Dat vind ik echt een nadeel van Sinterklaas. Want het in huis halen van bomen intrigeert mij toch wel het meest.
De Pasen begint daar ook een handje van te krijgen.
Die lelijke, zenuwachtig groeiende, kale takken waar je dan als een vlag op een strontschip een touwtje aan hangt met een ei eraan. Walgelijk!
En dan verwachten ze nog dat ik niet in de lach schiet zodra ik dat bij iemand voor het raam zie staan: die beroerde poging om in de buurt te komen van de gezelligheid die een naaldboom met lampjes, balletjes en slingertjes uitstraalt. Zo doortrapt, zo misleidend, zo, zo kinderachtig!
Nee echt,
kerst.
Probeer het eens.
Met een echte boom. Een dooie.
