Wij staan te trappelen om jou attent te maken op het volgende:
op de volgende teksten is copy controle van toepassing. Het is dus niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver te citeren of te herplaatsen in wat voor vorm dan ook.
Dan kunnen wij nog melden dat de columns stammen uit jaren her en een mengeling zijn van feiten en fictie dus kijk goed uit wat je met deze informatie doet.
Dank je wel.
lees de column van
januari 2008
februari 2008
maart 2008
april 2008
mei 2008
juni 2008
november 2008
december 2008
31 december 2008
Of beweeg jezelf naar columns uit andere jaren:
Hier staan alle columns van 2007!
Hier staan alle columns van 2009!
Hier staan alle columns van 2010!
Januari 2008
2008, je kunt er niet omheen. En dat het een zwaar jaar wordt kan ik je alvast verklappen. Waar gaat het met de wereld naartoe? Ik geef je een zetje in de richting…
Het is bekend dat homoseksualiteit in de dierenwereld veel voor komt. Maar waar komt het vandaan?
Het is niet zo dat dieren dagelijks naar Geer en Goor kijken en dat leven ambiëren. Is het genetisch bepaald? Dit houdt de wetenschap al jaren bezig.
Soms verwerpt men het erfelijkheidsvraagstuk, simpelweg omdat homoseksuele dieren geen nageslacht kunnen produceren. (Hoe kun je een erfelijk gen doorgeven zonder kids). Maar in dat geval zou de evolutie al lang korte metten hebben gemaakt met homoseksualiteit.
Anderen beweren dat ze overleven omdat ze nakomelingen van hun naaste verwanten helpen opvoeden en mede beschermen. Je weet hoe ze zijn, die homo’s.
De halve wetenschap is in ieder geval al een tijdje op zoek naar één gen die homoseksueel gedrag veroorzaakt, maar deze is nog niet gevonden. De verwachting is dat de oorzaak gevonden zal worden in een combinatie van meerdere genen.
Voor deze onderzoeken gebruikt de wetenschap naar eigen zeggen het meest hetero diertje dat in het dierenrijk te vinden is. Het toppunt van mannelijkheid, homofoob, moet niets hebben van de laatste mode en kijkt alleen op als er een lekker vrouwtje voorbij komt: de fruitvlieg. Ja, inderdaad. De fruitvlieg.
Maar mensen toch, een fruitvlieg! Ik ken geen diersoort dat zich nóg nichteriger voortbeweegt dan de fruitvlieg. Dat geflap met die vleugeltjes doet mij meer denken aan een ballerina dan aan het toppunt van machismo. Ook het opzichtig uitvoeren van dit dansje (namelijk midden in jouw zichtveld) is van een aandachttrekkerij die mij eerder aan Jamai doet denken dan aan Jim. Een origineel exemplaar balanceert al op het randje van een gender-identiteitsstoornis, geen wonder dat dit beestje met een kleine ingreep over de streep geduwd kan worden.
En zo heeft wetenschapper David Featherstone dus ook onlangs bij die fruitvlieg een gen ontdekt dat bij ‘uitschakeling’ na mutatie een homoseksueel fruitvliegje oplevert.
Deze Featherstone (hier zelf met lipstick en rouge) bracht dit nieuws met een flair alsof hij eindelijk zijn lang verborgen gehouden verlangen om ooit zelf eens door een mannelijk fruitvliegje bemind te worden, weldra in realiteit kon gaan omzetten.
Maar er is meer fascinatie vanuit de homoseksuele wetenschap voor de fruitvlieg.
Gisteren hebben wetenschappers, volwassen mannetjes van de University of Pennsylvania, bekend gemaakt dat een hetero fruitvliegje homoseksueel wordt van overmatig alcoholgebruik. Ze hebben de vliegjes eindeloos drank gevoerd tot de hetero mannen zich aan elkaar vergrepen. Het resultaat is opnieuw met gejuich ontvangen.
WAAR IN HEMELSNAAM ZIJN DIE GEILE WETENSCHAPPERS MET AL DIE FRUITVLIEGJES MEE BEZIG?
Laten we elkaar geen mietje noemen: als je zó blij wordt van die uitslag van je onderzoek dan wil je ook graag dat het fruitvliegje homo wordt van overmatig alcoholgebruik.
Als je met dit onderzoek wilt aantonen dat wij mannen na het zuipen nog gewoon kunnen autorijden en je maakt een fruitvliegje strontlazarus om te kijken of het zijn rijvaardigheid beïnvloed, waarna je constateert dat het beestje van alcohol nog nichterig wordt dan Paul de Leeuw, dan had je daar je bek wel over gehouden.
Jaja, het gaat er heet aan toe in de laboratoria wereldwijd. Volgens mij onderzoeken ze nu de toepasbaarheid van hun bevindingen: wat het verschil is tussen een hetero fruitvliegje in een laboratorium in Pennsylvania en een licht bezwete, hetero bouwvakker in een bar in Pennsylvania.
Tijd niet gesproken. En jij?
Waar zit ik met mijn hoofd? (Het blijft een vreemde uitdrukking).
Wat dacht je van vandaag en dat geitengeneuk over die boerkini.
Nee, eerst even wat mij gisteren overkwam.
Kom ik uit de Appie Heijn lopen, stapt er een overduidelijk minderjarig meisje op mij af met de vraag:
“Meneer, mag ik je smurfen? ”
En ik weet nog van 30 jaar geleden wat dat werkwoord smurfen allemaal kan betekenen, dus ik zeg:
“Laten wij dat maar niet doen en wees maar blij dat ik hierover niets tegen je pappie en mammie zeg!”
Ze stond me wel een beetje uilig aan te gapen, maar voor je het weet sta je voor de rechter en ik vrees dat je met een “zij begon” een vroegtijdige vrijlating niet veel realistischer maakt.
Voor degene die het nog niet weet: een boerkini heeft het uiterlijk van een duikerspak. Een wetsuit, zoals elke kitesmurfer (verdomme, ik HAAT trends) kitesurfer en duiker aan heeft. Zoals de bikini vernoemd is naar het eiland Bikini in de Grote Oceaan, ontleent dit kledingstuk haar naam aan het Islamitische Burkina faso. De moslima wil hierin gaan zwemmen in een zwembad. NOU EN?
Voordat we kunnen spreken van een rage in badmodeland denk ik dat er een format als ‘Boerkini zoekt vrouw’ aan te pas zal moeten komen om genoeg vrouwen te vinden die er in willen zwemmen. Laat staan zonnen.
En dat we ook DAAR allemaal weer iets van moeten vinden vermoeit mij tot diep in de uiteindes van mijn innigste vezels. Als iemand in zo’n pak wil zwemmen, laat ze er dan lekker in zwemmen. Daar hoeft minister Klink van Volksgezondheid, Welzijn en Zwembadkleding toch niet officieel uitspraken over te doen, hé? Of valt het onder Eurlings van Waterstaat?
Over Ab Klink gesproken, die gezondheidszorg ligt helemaal op zijn klote, vinnu ook nie?
Ik was laatst bij de huisarts.
Zegt ie: “U heeft bloedarmoede!”
Ik zeg: “O”
Zegt ie: “Heeft u ook last van vermoeidheid of pijnlijke botten?”
Ik zeg: “Nee”
Zegt ie: “Dan heeft u geen leukemie”
Ik zeg: “Jezus, dat was door het oog van de naald! Had ik ja gezegd, had ik nu leukemie! ”
Da’s wel wat anders dan vroeger op school. Kreeg je slechts een onvoldoende bij een fout antwoord.
Waar ik ook niet goed van word is andermans ellende. (Andere mensen, ze verpesten altijd alles).
Dat moet schijnbaar ook het liefste live op de buis. Hoe dieper in de shit hoe groter de hit. De kwellingen van Jan Modaal, maar net zo lief het geploeter van onze idolen.
Neem de never ending soap over de 25 jarige, aan drank en crack verslaafde, ondergetatoeëerde en oja, goede zangeres Amy Wijnhuis: ze schijnt haar tour langs de grote slijterijen van Europa gecancelled te hebben. Terwijl de berichten toenemen dat ze van de ene opname naar de andere opname gaat, laat haar nieuwe cd om onduidelijke redenen toch op zich wachten. Haar gewicht is nog slechts 12 kilo waarvan bijna de helft opgaat aan hoofdhaar.
Wat moeten wij met deze informatie?
Is het een waarschuwing aan ons adres, om nogmaals te wijzen op de gevaren van excelleren? Is het de bedoeling dat middelmatigen zich meer voelen door talenten naar beneden te duwen?
Wat dacht je van de teloorgang van Xzibit, hoe breed wordt die niet uitgemeten op de buis!
Xzibit was ooit dusdanig succesvol als rapper dat het financieel onnodig was om naast zijn muzikale carrière nog auto’s op te halen bij klanten van een carrosseriebouwer. Nu zie wij deze schande dagelijks uitgezonden worden op MTV. Nota bene de muziekzender (HAHAHA) MTV, welke in ’s mans hoogtijdagen te beroerd was hem de aandacht te geven die hem toekwam.
Nu zien wij de sneue rapboy een restant van een voertuig ophalen bij een pukkelige puber die heel slecht speelt zeer verrast te zijn dat Xzibit überhaupt nog in leven is, waarna enkele bro’s deze auto dusdanig onder handen nemen dat je na het instappen 4 trappen af moet, een lange gang moet doorlopen om vervolgens een drukke weg over te kunnen steken waar zich, eenmaal aan de overzijde aangekomen, een deurtje bevindt waar je door moet om in een kamer terecht te komen met een pooltafel.
Oja, en een 57 inch flatscreen natuurlijk.
En dan was er nog ophef omdat Deep Throat op tv was. Die ophef begrijp ik wel, als je belooft een pornofilm uit de zenden op een publieke zender en je komt met D.T. aankakken dan zakt zelfs mijn broek af. Die film is niet meer dan een slap aftrekseltje van een pornofilm. Een echte porno is volgens de kijkwijzer geschikt voor 18 jaar of ouder, D.T. krijgt een kijkwijzeradvies van 16+. Net als Little Miss Sunshine.
Ik blijf het ook onverklaarbaar vinden dat je voor je achttiende niet naar porno mag kijken, terwijl je jezelf vanaf zestien jaar kunt aanmelden bij de landmacht om vervolgens een geweer in je handen gedrukt te krijgen.
Bij de krijgsmacht vindt men het ook scheef dat tieners door toedoen van de kijkwijzer kunnen sneuvelen zonder ooit een echte pornofilm gezien te hebben, zodoende krijgen ‘onze jongens’ in de vooropleiding een overdosis studiemateriaal en kijkt het kader even de andere kant op.
Beavershots (schermgrote opnames van het geboortekanaal, red) zijn goed voor de moraal. Er is geen weg terug zal de soldaat denken bij het aanschouwen van deze veel te nauwe opening en ‘er is geen weg terug’ zal hij denken bij het verlaten van zijn veilige basis in Afghanistan.
Er wordt wel beweerd dat de geboorte een bijna doodervaring is voor elk individu maar dat is een kromme vergelijking. Los van het feit dat het belachelijk zou zijn wanneer je tijdens je geboorte reeds je hele leven als een film aan je voorbij zou zien flitsen, is er ook een opmerkelijk aanwijsbaar verschil tussen beiden.
In tegenstelling tot een geboorte bevindt men zich bij een bijna doodervaring doorgaans in een iets ruimer zittende tunnel, met als belangrijke eigenschap de mogelijkheid van het vrijelijk verplaatsen in alle richtingen. De keuze bestaat om terug te keren.
De belangrijkste overeenkomst blijft natuurlijk dat men geacht wordt zich naar het licht te bewegen. IK heb liever een bijna doodervaring dan nog een geboorte in ieder geval, maar heb jij het liever anders dan wordt het improviseren. Of om in de woorden van de grote Martin Luther King te spreken: “dat is dan mooi kut voor je”.
Twee dagen na een explosie in een Zuid-Afrikaanse goudmijn komt een mijnwerker weer bij in een ziekenhuis in Carletonville. Aan zijn bed vindt hij zijn beste collega en hij informeert wat er gebeurd is.
‘Er was een ontploffing, jij bent buiten westen geraakt en naar het ziekenhuis gebracht waar ze een been hebben afgezet.’
De patiënt barst in huilen uit:
‘Mijn leven is voorbij! Wat moet ik nu? Wie in de wereld wil een goudzoeker met 1 been?’
Waarop zijn collega zegt: ‘Paul McCartney?’
Sneeuwwitte Paas, Fitna is uit, de zomertijd is ingegaan, kortom: het is weer lente! Alsof je weer achtentwintig bent.
Het is de mooiste tijd van het jaar want alles ligt nog voor je. Als het dan een dag met bakken uit de lucht komt haal je de schoudertjes op en lach je het schamper van je af, want we krijgen toch nog een zalig voorjaar. En als ook het voorjaar in het water valt weet je dat er een snikstinkend hete zomer voor de deur staat, je hoeft alleen maar open te doen. Maar ook als die zomer kut met peren is weet je dat er nog een heerlijke nazomer aan komt.
Alles in je zegt dat het gewoon niet mis kan gaan dit jaar.
Ook het festivalseizoen stormt onze kant op. Voor veel te veel geld opeengepakt naar je favoriete bandje kijken die maar een halve set speelt om je vervolgens te ontlasten op een toilet waar al dertigduizend eikeltjes je voor zijn gegaan trekt mij om onverklaarbare reden niet meer zo.
Ik vind het ook jammer dat menig festival zo’n treurige ondertoon heeft. Er is altijd wel een of ander goed doel dat niet te beroerd is om dwars door de feestvreugde heen je schuldgevoelzenuw even aan te boren. Sta je daar lekker met een biertje naar een leuk bandje te kijken, komt er een puisterige collectebus langssloffen die mij bekijkt met een blik van: sta jij nou met een biertje naar een leuk bandje te kijken terwijl er NU, op ditzelfde moment, op DEZE aarde, mensen leven die ZO ziek zijn dat ze niet eens in staat zijn hun eigen naam te schrijven?
Meestal staar ik de blik terug: als je nog een paar biertjes wacht staat er PRECIES zo iemand voor je, snotneus!
Errug storend en dodelijk voor de goede stemming.
Indian Summer heeft dit jaar zelfs de band ‘het goede doel’ op zijn affiche staan.
Maar toppunt van een festival met een rouwrandje is natuurlijk Bevrijdingspop. Een dag eerder wordt je twee uur ’s middags al in mineur gebracht door die 8 minuten stilte. Vervolgens probeert men deze gemoedstoestand brandend te houden middels het uitzenden van herhalingen van onnodige oorlogsfilms waarin Engelssprekende Duitsers het op ons gemunt hebben. Daarna moet je proberen te slapen.
De volgende dag al (!) wordt je bijna gedwongen te vieren dat we momenteel (los van het kapitalisme) geen bezetter hebben. Je wordt geacht in ‘hoera stemming’ te verkeren zonder te vergeten wat er gebeurd is. Gewoon vrolijk zijn is uit den boze. Elke keer als ik op het bevrijdingsfestival even het gevoel krijg echt VRIJ te zijn om mij vervolgens als een debiel lallend en dansend door het publiek te bewegen, komt er iemand van de organisatie op mij af en spreekt mij streng toe: ‘De oorlog, de oorlog! Denk maar niet dat je met dit gedrag weg was gekomen als de Duitsers hier aan de macht waren!’
Ik wil voorstellen om niet langer negatieve data te prikken voor leuke evenementen als een popfestivals maar positieve, zoals bijvoorbeeld 21 juli. Dan vieren we de eerste politionele acties in Indonesië!
Fritzl de clown: geen balonnen, Fritzl is klaar voor vandaag…
Oerlelijke Josef Fritzl, verkrachter en moordenaar, verknipte leugenaar, vruchtbare familieman in bezit van geluidsdichte kelder, wat maak je me nou?
Sinds enkele weken verstoren de berichten over deze Horroropa in de media mijn gemoedsrust. En wat ik ALTIJD doe wanneer mijn gemoedsrust verstoord wordt is flauwe grappen maken over zaken die veel te serieus zijn om grappen over te maken.
Horroropa Fritzl heeft zijn achttienjarige dochter een briefje laten schijven waarin ze haar ouders vraagt niet naar haar op zoek te gaan en dat ze zich bij een sekte zou hebben aangesloten. Dit briefje heeft hij zijn vrouw laten lezen.
Vervolgens heeft de man niet alleen zijn dochter 24 jaar lang opgesloten in zijn kelder, hij heeft haar ook structureel seksueel misbruikt en haar daarbij zeven maal bezwangerd. Eén baby stierf een week na geboorte en is door de psych-OPAat bij hem thuis in de verbrandingsoven terecht gekomen.
‘Horroropa’ is voor een filmproducent een jaloersmakende samentrekking, een droom van een titel. Over niet-al-te-lang zullen de posters voor de film ‘Amstettenville Horror Opa Part 1’ door de stad hangen kan ik je nu al met zekerheid zeggen.
De naam Fritzl heeft van zichzelf ook een ijzige klank over zich, een sterke naam voor een onberekenbare maniak. Herhaal het maar een paar keer met een Duits accent: Fritzl! Fritzl! Fritzl!
Aan de andere kant klinkt het ook wel weer een beetje als een nieuwe snack:
Rut: ‘Hé snackboer, heb je voor mij een Fritzl met Joppiesaus, hier opeten?’
Snackboer: ‘Weet ik niet, moet ik effe in de kelder kijken!’
‘Opa’ is Fritzlfrans natuurlijk niet. Opa wordt je niet wanneer je zelf de vader bent van je kleinkinderen. Hij is de vader, zijn vrouw is wel de oma van zijn kinderen want het zijn kinderen van haar dochter. Gezellig met de feestdagen!
Zijn vrouw was te lief om verder te kijken dan haar neus lang is. Ze zegt niets te hebben geweten van de kelder, of dat haar dochter daarin gevangen zou worden gehouden en al helemaal niet dat haar man nog zeven kleine Fritzletjes bij haar zou hebben verwekt.
Het feit dat er een vijfjarig kind in de kelder rond liep houdt in dat Vieze Fritzl op zijn achtenzestigste nog zijn lusten op zijn dochter botvierde. Hij lijkt niet in potentie af te nemen. Je kan bijna concluderen dat hij met het produceren van zoveel kinderen onder zijn eigen naam, Fritzlmaker van beroep is.
Maar het wordt nog gekker.
Drie van de kinderen waren te luidruchtig en uit angst ontdekt te worden heeft de Fritzelaar ze ter adoptie aangeboden BIJ ZICHZELF. Als een zak cadeautjes op Sinterklaasavond zette hij tot drie maal toe de baby voor de deur van zijn eigen bovengrondse woning, klopte op het raam en liep vervolgens achterom het huis weer in, geschrokken tegen zijn vrouw roepend: ‘Hoorde je dat, kloppen op het raam?’
Na opening van de voordeur trof hij tot zijn gespeelde verbazing een baby aan met wederom een briefje van zijn dochter erbij of opa (knipogende smiley) en oma voor de kleine schreeuwert willen zorgen.
Hier komt treffend de gekte van Fritzl naar voren: een normaal mens zou de luidste kinderen in de kelder opgesloten houden en alleen de rustige kids boven de grond tolereren.
Buren zeggen nooit iets gemerkt te hebben van de toneelvoorstelling die in hun straatje plaats vond. Dat is op zijn minst merkwaardig nu er vakantiefoto’s opduiken van de Fritzelaar uit Thailand. De buuv die de plantjes deed moet toch minimaal vreemd opgekeken hebben van Fritzl’s verzoek om dagelijks vier pizza’s onder de kelderdeur door te schuiven.
Een huurder die boven de kelder gewoond heeft zegt dat hem, buiten het jarenlang aanhoudende, onverklaarbaar geklop, nooit iets vreemds is opgevallen! Echt waar! Kijk het alsjeblieft na want je gelooft het anders niet: huurder horrorhuis hoorde geklop!
Maar het maken van verkeerde keuzes is Oostenrijk ten voeten uit. Alles wat wij weten van Oostenrijk is negatief: het stond te trappelen zich aan te sluiten bij Nazi Duitsland in maart 1938, het kan niet voetballen maar doet het toch, het spreekt er Duits, het eet Knödeln en het ligt akelig dicht bij Liechtenstein.
Zo is ook de keuze om vrouwen op te sluiten in kelders onder de grond weer een keuze van een bedenkelijk allooi, maar in het licht van eerder genoemde opsomming geen verrassing.
In navolging van Natascha Kamphusch – die anderhalf jaar geleden al uit een kelder ontsnapte nadat zij acht jaar lang door een kerel was opgesloten – mogen wij in mijn ogen nu echt spreken van een trend of zo u wilt, een Oostenrijkse folklore in de maak. Zo logisch als het klinkt dat er nog meer leven in het heelal is kan een mens ook moeilijk volhouden dat alle overige kelders in Oostenrijk vrouwenvrij zijn.
Zou Josef hoofdschuddend en besmuikt lachend naar de ontsnapping van Kamphusch op tv hebben gekeken? De fritzlbaas heeft in ieder geval nu zo nonchalant mogelijk zijn dochter’s oudste dochter van 19 bij het ziekenhuis ingeleverd aangezien enkele van haar organen het lieten afweten. Zij (die overigens ook meerdere malen door hem is misbruikt) heeft deze gelegenheid aangegrepen een boekje over deze tiran open te doen. Een kapitale fout van de man, hij had haar natuurlijk net als zijn andere kind moeten laten sterven van ellende, om vervolgens in de oven te doen opgaan in rook. En deze blunder ziet Josef aan voor ‘zijn goede kant’: ‘Ik ben geen egoïstisch monster zoals de media beweert, ik had ook iedereen dood kunnen laten gaan, dan had ik nu niet in de lik gezeten’.
Voor de regering had de timing van Fritzl niet beroerder kunnen zijn met het EK voetbal dat volgende maand aldaar van start gaat. Deze hele keldervrouwenkwestie begint een beetje het Tibet van Oostenrijk te worden. Men probeert met man en macht de vrouwen in de kelders te houden tot na het EK.
België, tot enkele weken geleden in bezit van de Moeder Aller Kelderaffaires, heeft meteen gereageerd door naar buiten te brengen dat een vrouw in Lessines haar vriend vijf maanden lang heeft opgesloten. Daar heb je het al. De verwachting dat er nu een onderlinge strijd losbarst tussen verschillende landen om het wereldrecord kelderzitten naar zich toe te trekken is voor niemand nuttig, zoniet kinderachtig, maar lijkt waarheid te worden.
Een ander negatief bij-effect van het openbaren van de praktijken van Fritz Josef is dat elke buurman die dagelijks met drie tasjes chinees eten een kelder inloopt, vanaf nu als verdachte gezien wordt. Ik vraag me af of hij daar ook bij stil heeft gestaan, oerlelijke Josef Fritzl, chronisch gefrustreerde incestpappie, kijk nou wat je gedaan hebt…mijn hele column is verpest.
Ik kan het even nergens anders over hebben dan over voetbal.
Het is ook ZO speciaal wat er nu gaande is.
Twee weken geleden zwommen wij nog met z’n allen in de ijskoude poel de doods, waarin wij met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zouden verdrinken in het talent van onze tegenstanders. Van Basten was nog een paardelul (©2004dickadvocaat) en de koopkracht hing aan een zijden draadje.
Nergens was voor de onwetende maar toch hard schreeuwende oranjefan een handvat vindbaar dat een positieve afloop voor onze jongens op dit EK met enig feitmateriaal kon onderbouwen. Sterker, het oproepen van een verdediger als vervanger voor het afvallen van een aanvaller (bent u daar nog?) bleek een nooit eerder vertoonde schijnbeweging van onze bondscoach te zijn, terwijl hij toch al een behoorlijke historie aan schijnbewegingen op zijn conto heeft staan hoor! Maar deze actie deed menig voetbalanalyticus achter het oor krabben en nu wisten wij toch allemaal zeker: Marco is het spoor niet alleen bijster, het hele woord komt hem niet bekend voor!
De volgende ronde halen werd net zoiets als buitenaards leven zien: je weet dat het theoretisch gezien moet bestaan, anderen hebben het wel eens in het echt gezien maar je weet ook bij voorbaat dat je het zelf nooit zal ervaren.
Vervolgens winnen wij met 3-0 van Italië en zetten de gemanicuurde voetjes van deze modellen weer op de grond. Roemenië propte ze vervolgens met een gelijk spel weer terug in de schoentjes waar ze naast liepen. Ze zien er natuurlijk prachtig uit, die spelers van Italië, maar daar gaat het niet om bij een EK. Bij een EK gaat het om wie het beste kan voetballen en dat vergeten die Italianen. Met behulp van de scheidsrechter (gaf Abidal rood en Italië een strafschop in de derde wedstrijd) zijn ze toch een ronde verder ten koste van de homoseksuele Fransen.
De homoseksuele Fransen kregen na het gelijke spel met Roemenië met 4-1 op hun baguette van ONS. Deze blauwen probeerden wel iets meer indruk te maken dan die “blauwen” van vrijdag, maar dat mislukte. Ik zal nooit beweren dat ze in Frankrijk geen lekkere wijn in elkaar kunnen knutselen, echt niet. Maar daar gaat het niet om bij een EK. Als je met een EK meedoet moet je goed kunnen voetballen en dat vergeten die Fransen. Zij mogen dan ook lekker naar huis toe, met 1 punt uit drie wedstrijden.
En zo stijgen wij als team, club en land tot een goddelijke hoogte en dalen eerst de prijzen van de Amsterdamse woonboten en binnenkort de woonboten zelf tot een duistere diepte. Na elke wedstrijd van Oranje staan er weer meer van deze drijvende woningen op Marktplaats of gaat er weer tienduizend euro van de vraagprijs af van de woonboten die daar al stonden.
En wij zijn opeens als volk geliefd is mij opgevallen.
Niet alleen in Bern staat de lokale bevolking te janken dat wij weg moeten naar Basel voor de wedstrijd van zaterdag, ook in de tram word ik omarmd door buitenlandse toeristen, bij de Chinees krijg ik twee zoenen in plaats van sambal, van een Fransman kreeg ik een schouderklopje.
Al die buitenlanders beginnen te klappen en te juichen zodra ze horen dat je uit Holland komt. Wanneer je in het buitenland al dan niet toevallig drager bent van een oranje kledingstuk word je bemoedigend toegeroepen. Nietsvermoedende mannen met een kind op de arm worden een Vandesarretje of Kuijtje genoemd en zijn tot hun eigen verbazing opeens stoer in plaats van de sukkels die ze twee weken geleden nog waren.
Kortom, dit is eigenlijk het sfeertje dat wij zo hard nodig hadden in ons land en in de wereld. De stemming waar wij allen zo lang naar op zoek zijn geweest. Die seniele vrolijkheid die je alleen nog aantrof bij mensen met het Syndroom van Down. Die eenheid die we nog kennen uit de geschiedenisboekjes toen ons land nog getroffen werd door onbevattelijk grote natuurrampen, zoals de watersnoodramp of Adolf Hitler.
Waarom slaan we elkaar over twee maanden weer de hersens in als Jan voor Ajax is en Piet voor Feyenoord.
Waarom is die vredelievendheid er alleen nu, nu er een EK is?
Steeds meer landen scharen zich achter Oranje, dossen zich ook zodanig uit met als gevolg een opklarende sfeer. Het is echt voor iedereen het beste dat wij superieur zijn. Voor altijd!
~ O ~
Het leven is zinloos.
De zomer stinkt.
De aarde gaat naar de klote.
Van Basten is een paardenlul (©2004dickadvocaat).
Ik ben er vol ingetuind, verdomme.
Want dat is wat er nu gebeurd: ik ga weer aan mezelf twijfelen. Is het dan zo slecht gesteld met mijn mensenkennis? Kennelijk.
Door aanvallend vechtvoetbal voor te schotelen in de poulefase liet ik mij dusdanig opnaaien dat ik net als de rest van Nederland de neiging nieuwe tv’s te gaan kopen nauwelijks nog kon onderdrukken.
Want dat is wat wij doen bij EK’s en WK’s: televisies kopen!
Ik ken mensen die na elke overwinning van het Nederlandse elftal weer een tv gekocht hebben. Want dat is het minste dat we voor onze jongens kunnen doen, toch? Een nieuwe tv kopen. Om te kennen te geven dat we ze steunen, dat we achter ze staan. Als je geen nieuwe tv koopt ben je in de ogen van de echte oranjefan al snel een vuile landverrader, oftewel een Hiddinkje.
Het is moeilijk te begrijpen waarom de spelers zich voor deze belangrijke wedstrijd (Nederland tegen Rusland, de kwart finale EK2008) niet voldoende konden opladen. Goed, het kan een keer niet lekker lopen, maar de enige weg is dan nog: zelf lekker te gaan lopen! Kilometers maken…er vol ingaan. Maar slap en bang was het thema van deze avond. Vanaf het eerste fluitsignaal was het futloos en met de minuut ging het slechter. Na tien minuten zaten ‘WE’ zelfs al stuk en verdomde men het om nog maar één stap te zetten als deze niet in de richting was van de kleedkamer.
Hoe leuk het ook is om tien mensen ‘LOPEN! LOPEN!’ naar een televisie te zien schreeuwen, terwijl die tv gewoon eigenwijs stil op dat kastje blijft staan denkend: ‘jij eerst!’. Het gebrek aan moraal en wil om te winnen bij de spelers was dusdanig afgrijselijk om te zien, die etterbakken haalden bij mij werkelijk de poep onder mijn nagels vandaan.
Het spel stak nog flets af bij de rouwbanden die ze droegen ter ere van het overleden kind van Boulahrouz eerder die week. Ze hadden het beter kunnen dragen om het spelniveau aan te geven. Na de wedstrijd was het bij ons thuis in ieder geval koffie met cake kan ik je vertellen.
En hier hebben we dan ook meteen de enige verklaring die je kan aanvaarden: de dood van je kind relativeert een EK kapot. Het belang van het winnen van een voetbalpartijtje is compleet weg.
Wat moet je daarmee als je coach bent van een speler die dit overkomt? Als je coach bent van een elftal met een speler die dit overkomt?
Ik was ook blij dat Boulahrouz na het drama aangaf gewoon te spelen, hij speelde sterk in eerdere wedstrijden. Achteraf kun je daarover discussiëren, maar NIET over Ooijer of Mathijsen. Wat heeft onze coach tegen deze knapen gezegd? Of wat heeft hij niet gezegd?
Wat hij had moeten doen is Ooijer na acht blunders naar de zijlijn roepen, een emmer koud water in zijn gezicht gooien en zeggen: als je die Pavlychenko nog 1 keer laat lopen laat ik je volgend seizoen door Ajax kopen.
Ik had na afloop van de wedstrijd ook een gevoel dat ik herkende van het kijken naar het songfestival. Wij hebben Guus punten gegeven in de overtuiging punten van hem terug te krijgen. Maar op een of andere manier gaf Rusland de punten aan Turkije en omgekeerd vice-versa. Want deze landen staan in de halve finale en wij in ons welpie.
Eerst moet ik even zeggen dat er niets mis is met uw beeldscherm, het klopt dat wij enkele maanden uit de lucht waren.
Gelukkig is onze service geheel vrijblijvend zodat u geen enkele grond heeft voor juridische stappen. En zonder grond valt er niets te stappen, sterker: van juridische stappen is überhaupt geen sprake, u heeft namelijk geen poot om op te staan.
HAHAHAHAHA !!!
De laatste tijd komen veel mensen naar mij toe met de vraag: Rut, wat vind jij van de kredietcrises en het negativisme over een aanhoudende laagconjunctuur?
Wel, ik ben geen pessimist.
Pessimisten zeggen dat we er momenteel slecht voor staan maar een optimist zegt dan: ‘welnee, het kan nog veel slechter!’
Zo zie ik voordelen in een afkoelingsperiode als het gaat om de astronomisch gestegen huizenprijzen van de afgelopen decennia ook al komt het mij dan misschien niet goed uit. Tegelijkertijd verlies ik wel het contact met de grote boze wereld waar de panische bourgeoisie schuchter achter het nieuws van gisteren aanloopt terwijl gepuiste pubers in driedelig grijs daarvan profiteren middels het bij elkaar harken van fictief geld in zeeziekmakende koersschommelingen op de beurs.
Zo kozen 120.000 medelanders voor een paar tiende van een procent de zekerheid van de onbekende bank Icesave in IJsland of all places. Icesave the day, Icesave tomorrow, so you can run away! voorspelde econoom Roberto Jacketti jaren geleden al, maar met eurotekens in de ogen is het lastig helder kijken.
Alle spaartegoeden zijn daar bevroren maar het ligt ook een stuk noorderlijker. Vooral ’s nachts kan het gevaarlijk vriezen!
Nout Wellink die per ongeluk zijn goedkeuring over de bank heeft uitgesproken zegt dat waar mensen werken, fouten worden gemaakt. Wat bedoelt hij nou? Moeten we nou weer stoppen met werken? Maar we mogen ook onze spaartegoeden niet van de bank halen. Waar moeten we dan van leven?
Als mijn bank om zou vallen gaat bij mij de vlag uit, dat kan ik je wel vertellen. Beginnen we gewoon weer op nul!
Ik zie ook andere voordelen van deze crisistijd: Er zingt een gevoel rond, vergelijkbaar met het Nederlands elftal dat een belangrijke wedstrijd moet spelen. Een beetje ‘wij met z’n alle tegen de recessie’.
Door onze toenemende rijkdom is hulpvaardigheid in steeds mindere mate nodig. Voor een verhuizing bel je een verhuizer. Albert Heijn komt de boodschappen voor je brengen. Het kost wel geld, maar wij kunnen volledig vertrouwen op ons maandelijks salaris en zijn op die manier onafhankelijk. Heerlijk vanuit de auto, door de voordeur, de gordijnen dicht en fuck de buitenwereld! Val mij niet lastig dan val ik jou niet lastig, sterf zacht.
Vroeger hielpen wij de buren met het buitenzetten van de vuilnis of een tante met de boodschappen. Toen moest je wel, anders lag je uit het sociale circuit en dat kon niemand zich veroorloven. Want als je uit het sociale circuit lag en jij had iemand nodig keek iedereen de andere kant op. Ik had het nooit gedacht maar misschien komen die tijden wel terug.
Ondertussen loopt de inflatie alweer terug tot 3,2% dus ga ik voor dat die beurskoorts gaat liggen snel nog even naar de huisarts om naast mijn jaarlijkse griepprik meteen een kapitaalinjectie te halen. Da’s ook zo’n trend tegenwoordig. Ondanks het feit dat banken ‘commerciële bedrijven in problemen’ zijn houden overheden wereldwijd deze instellingen het hand boven het hoofd ten koste van alles. Er wordt tegen elkaar opgeboden met spaargeldgaranties om het geld van de burgers maar binnen de landsgrenzen te houden.
In Kapitalië zal niemand een rijkelijk gevulde toegestoken hand weigeren, want geld is het middelpunt van je leven als inwoner van Kapitalië. Vervolgens lachen ze om deze overheden omdat het begrip landsgrenzen helemaal niet bestaat in Kapitalië.
Je koopt een vliegticket bij een luchtvaartmaatschappij in Nederland en het geld wordt bijgeschreven in een ander werelddeel omdat daar toevallig het hoofdkantoor staat van de multinational.
Van de Rover die ik in 1996 kocht bij de autodealer in de straat ging het geld naar Engeland, van de Rover die ik vier jaar later kocht bij dezelfde dealer ging het geld naar Duitsland en van de meest recente Rover die ik bij deze dealer heb gekocht gaan de centen naar China. Ik merk geen verschil en kan in mijn eigen valuta betalen. De man in de garage spreekt mijn taal, de auto heeft Nederlandse kentekenplaten en ziet er hetzelfde uit als een jaar eerder.
Zo snap je ook dat het voeren van oorlog om een stukje land volslagen belachelijk is geworden. Want of Cyprus nou van Turkije wordt of van Griekenland, uiteindelijk staat er toch een Holliday Inn Hotel op, met een Pizza Hut ernaast.
Even de spiertjes ontspannen met POSITIEF SPORTNIEUWS: Denis Menchov gaat goed in de Tour! Hij is nu opgeschoven naar de derde plaats omdat Bernhard Kohl (die derde stond) betrapt is op het gebruik van doping in de laatste Tour de France. Menchov heeft zelfs nog kans te stijgen omdat de winnaar (Sastre) ook verdacht wordt van het gebruik van van alles en nog wat. Wat is er nou mooier dan half oktober op de bank met een zak chips horen dat je het goed doet in de Tour de France?
Dan komen we ook nooit onder de presidentiële verkiezingen in de USA uit. Morgen weten we meer. Dat ik februari 2007 al voorspelde dat Hillary Clinton presidente zou worden zegt genoeg over mijn voorspellende vermogens als het over Amerikanen gaat. Ik heb duidelijk moeite de model Amerikaan te doorgronden en vind het pijnlijk te zien dat een pullikje in het neusgat van Obama al voldoende is om de kiesmeters om te doen slaan in het voordeel van McCain. Gelukkig heeft McCain zijn hand niet voor zijn mond gehouden toen hij laatst moest niezen waardoor Obama nu weer voor staat in de peilingen, maar het zet je wel aan het denken. Wie heeft die mensen stemrecht gegeven?
Maar niet alleen Amerikanen zijn moeilijk te doorgronden: er schijnen mensen geschokt te zijn van het bericht dat de zelfmoord van Jörg Haider te maken zou hebben met zijn stiekeme homoseksuele dubbelleven.
(Hij zal toch niet gedacht hebben dat je met een dubbel leven jezelf er van eentje kunt ontdoen zonder consequenties voor het andere?)
En waarom juist dan, op zijn moeders verjaardag? is een veelgehoorde klacht.
Nou, JUIST DAN natuurlijk! Uit wraak!
Moeder Haider moet niet gaan zitten treuren dat haar zoon uiteindelijk een homoseksuele alcoholist blijkt te zijn geworden die zichzelf spiegelt aan raschagrijn en über-emo Hitler. Ik bedoel, als je een zoon krijgt en je noemt hem Jurk heb je het er ook wel een beetje naar gemaakt als moeder.
‘Zelfmoord plegen is wel het laatste wat ik zou doen’ wordt de titel van Jurks biografie.
Of Jerk, zoals die Amerikanen dat zo lekker kunnen zeggen.
Roken is nooit eerder zo dodelijk geweest.
Jammer dat die pakjes sigaretten te klein zijn voor een waarschuwing als:
Roken is dodelijk want het moet buiten en omdat je dan even snel zonder jas in de vrieskou gaat staan kan je dus gemakkelijk een fatale longontsteking oplopen.
En het ‘stiekem roken’ is weer terug. Daar sta je dan met je 40 levensjaren en een brandende sigaret in je mouw naar een concert te kijken met het gevoel alsof je moeder elk moment kan binnenkomen om je een draai om je oren te verkopen.
Ik had naar mijn moeder moeten luisteren toen ze me betrapte terwijl ik stiekem zat te roken.
O waarom, wat zei ze dan?
Weet ik niet, ik zat niet te luisteren.
Een Irakese rechtbank heeft Hassan al-Majid, beter bekend als Ali Chemicali, voor de tweede keer ter dood veroordeeld. Hardnekkige motherfucker!
Een rookvrije werkplek gun ik iedereen hoor, maar als een rookvrije werkplek heel belangrijk voor je is zou je daar rekening mee kunnen houden in je beroepskeuze. Als we alle werkplekken moeten aanpassen aan de wensen van werknemers is toch het eind zoek lieve mensen.
Als iemand met een historie aan herniaklachten nou persé stratenmaker wil worden zeggen we toch ook gewoon: moet je niet doen, joh! Dat is precies wat we tegen barpersoneel hadden moeten zeggen die een rookvrije werkplek eisen: weet je wat jij moet doen, stratenmaker worden! Met jouw rug, echt hoor, lekker de hele dag in de frisse lucht.
De kleine cafés (al dan niet aan de haven) zijn naar het Malieveld gegaan om te protesteren tegen het rookverbod in de horeca. Den Bosch komt in verzet en zet gewoon alle asbakken op tafel. HA!
Eén van de eigenaren gaf te kennen dat wij van nature een verzetsland zijn! HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA
HAHAHAHAHAHA…Echt heel grappig.
Klink heeft een week later via extra controles 29 overtreders een sanctie opgelegd en het verzet is weer overgegaan in zeiken, want wij zijn namelijk van nature een zeikland. Wij zeiken dat het echt niet langer kan met die accijnsbelasting op drank en sigaretten als we de sloffen en kratjes bij de kassa staan af te rekenen. Het ‘kwartje van Kok’ moet ook terug, zeiken we terwijl we de tank volgooien. Om over die fietstas eh…vliegtax maar te zwijgen.
Je kan ook niet meer thuis roken want als de waterleiding lek is moet de loodgieter komen en die eist een rookvrije werkplek. Als je in aanmerking wilt komen voor thuiszorg zodra je hulpbehoevend wordt kan je thuis roken ook voorgoed op je buik schrijven. En mag de brandweer straks nog wel een brandend huis betreden als de eigenaar een roker is? Waarschijnlijk niet en dat is jammer want huizen van rokers hebben per definitie meer kans vlam te vatten.
En hoe zit het met crematoria?
Nog even en je ligt als thuisroker met een gebroken heup in de douche en dan komen de hulpverleners niet naar binnen. Moet je jezelf eerst naar buiten slepen voor je geholpen wordt. Mocht je dit overkomen hoop ik voor je dat de douche zich niet op de eerste etage bevindt, want liggend met een gebroken heup en je hoofd naar voren een trap afdalen klinkt niet als het bedrijfsuitje waar ik mij snel voor zou inschrijven.
Ja regeltjes, regeltjes. Het zijn net worstenbroodjes: ze hebben ook een andere kant.
Op zich heb ik niets tegen regeltjes. Als je jong bent denk je dat regeltjes alleen maar je vrijheid beperken. Later besef je dat veel regeltjes voornamelijk de dagelijkse gang van zaken soepeltjes doet verlopen. Bijvoorbeeld het regeltje dat rechts voorrang heeft, ik noem maar even wat. Een regel voor de een kan natuurlijk een belemmering voor de ander zijn. Sterker, soms is dat onvermijdelijk. Dat er ’s nachts niet gevlogen mag worden op Schiphol is een regel die prettig is voor bewoners naast Schiphol die ’s nachts slapen. Maar mensen die naast Schiphol wonen en in de nachtdienst werken balen daar natuurlijk van. Ook piloten die graag ’s nachts vliegen worden hiermee beknot in hun werkvreugde. Je kan aan de andere kant niet van piloten verlangen dat zij overdag hun nachtvluchten uitvoeren. Lastige dilemma’s. En als ik ERGENS moeite mee heb, dan zijn het wel dilemma’s.
Voor ik het vergeet:
2008 staat op het punt gesmoord te worden. Een rampjaar in alle opzichten komt dan ten einde. Wat brengt 2009? De ontbossing van Balkenende IV? Te veel mensen stuwen Bos naar een hoog voetstuk, die Wouter gaat t.z.t. magistraal onderuit gehaald worden.
Stel je staat in een hele grote loods, met overal kris kras in de ruimte gloeiend hete ketels waar je je lelijk aan kunt branden. Dan valt opeens het licht uit en zie je geen hand voor ogen. Hoe fijn is het dan als iemand je bij de hand neemt en zegt: kom maar, deze kant op. Iedereen zal deze persoon terstond uitroepen tot held en God danken voor de aanwezigheid van deze ziener in zulk een precaire situatie. Tot hij zich brandt aan de ene na de andere ketel, natuurlijk. De creditcrisis is nog maar net begonnen en Bos’ vijanden zijn geduldig.
Ondertussen krijg je bij de aanschaf van Renault Megane gratis een Renault Twingo erbij. Ja, zaag jij effe lekker de stoelpoten onder je eigen occasionmarkt vandaan. Wie gaat er nu nog betalen voor een tweedehands Twingo?
Ikzelf verwacht veel van een idee voor een televisieserie dat mij onlangs als een bliksemschicht trof. Ik word namelijk al een tijdje gek van die vrouwen die in de rij staan om hun man voor lul te zetten op televisie. Na: Help, mijn man heeft een hobby, Help, mijn man kan niet dansen, Help, mijn man kan niet klussen, Help, mijn man kan niet klokkijken, Help, mijn man lijkt wel een wijf en Help, mijn man heeft vergeten door te trekken heb ik een nieuw format bedacht voor deze vrouwen: Help, mijn man is getrouwd met een nationale ramp. Vrouwen zullen in de rij staan voorspel ik je! Daaropvolgend heb ik nog in de kast liggen: Help, mijn man is getrouwd met een besnorde varkensdarm, Help, mijn man heeft engelengeduld want we zijn al 30 jaar getrouwd en Help, mijn man met een scheiding en snel dan kan hij nog een paar jaar gelukkig zijn.
Vredige Feestdagen!
De kerstdagen zijn gelukkig achter de rug. Net als een bezoek aan de Efteling verheug ik me er vooraf altijd op maar als het voorbij is voel ik me er toch te oud voor.
Ik wil op de drempel van 2008 naar 2009 nog even deze korte samenvatting van mijn kerstvakantie delen. Geen paniek, het blijft luchtig.
Ik heb een speeltuin bezocht, dat was vreemd. Het leukste van de kerstvakantie is natuurlijk het boeken van een reis voor het volgende jaar. Om naar uit te kijken. Maar mijn reisbureau was wegens vakantie gesloten. Zo kwam ik in die speeltuin terecht. Wat er vreemd aan was? Je kon jezelf uit laten schijten door een olifant of door een hond, dat was vreemd.
Toen ben ik thuis gaan spelen met mijn voor kerst verkregen moordende walvissetje met 3 schattige dieren om te doorboren. De link met de Noordpool maakte het extra speciaal deze dagen.
Daar was ik na een half uur wel mee klaar en ik had er behoorlijk trek van gekregen moet ik zeggen. Dus heb ik een broodje poep gemaakt uit mijn lievelingskookboek.
Het leek mij leuk om na het eten opnieuw iets te doen uit mijn kindertijd waar ik dierbare herinneringen aan heb overgehouden. Zoals het opblazen van kikkers bijvoorbeeld. Het opblazen van kikkers deden wij met een rietje. Dat gepulk aan zijn anus om het ventieltje eruit te krijgen liep meestal toch op niets uit en zodoende pakte je een rietje! Hahaha, nee hoor. Dat was om hygiënische redenen natuurlijk. Je wist immers nooit wie dat beest vóór jou aan zijn mond gezet had. Mooie tijd, maar hoe kom je aan kikkers midden in de winter. Zij hebben zich ingegraven. Ik kwam al zoekende wel een oude schoolvriend tegen. Ik had hem jaren niet gezien en het eerste dat hij tegen me zegt is: ‘zie je niets aan me?’ Ik zeg: ‘je bent wat ouder geworden?’ Waarop hij zegt: ‘nee man, ik heb nieuwe schoenen!’
Dat was vreemd.
Omdat ik nog steeds de drang had iets te doen wat ik als kind leuk vond om te doen heb ik die avond maar mijn ton met lego van zolder gehaald, waar ik weken van mijn jeugd aan vergooit heb. Eens kijken of ik nog in staat ben iets te maken van de bouwstenen. Als kind denk je dan aan een huis of een straat, maar als volwassene denk je natuurlijk grootschaliger. Het jarenlang verzamelen van ervaringen in combinatie met je vergaarde kennis wil je in een universumoverstijgend bouwwerk kwijt en dat lukt niet in een huis. Zie mijn ode aan natuurkundige Stephen Hawking.
Bij deze wens ik je een lekker uiteinde toe!
