Hallo Krad, je hebt momenteel een hit met Dirk de hypochonder, kun je iets over dat lied vertellen.
Wat wil je horen? Het is mijn eerste gauwe plaat, omdat hij in een klein kwartiertje is verzonnen en opgenomen. Stuitend dat dit dan naar alle waarschijnlijkheid mijn grootste hit wordt. Samen met Yep (Steurkuit, red.) zaten we in een melige bui wat te pielen en in no time stond het op papier. Meteen opgenomen want zo’n niemendalletje verlies je zo weer uit je korte termijn en dat was het. Ik weet nog wel dat we alleen al om die eerste zin twee dagen de slappe lach hebben gehad. Dirk gaat naar de dokter met zijn linker oor. Tja, hoe anders zou je denken, maar je hoort het maar al te vaak om je heen: ik ga toch maar even met mijn knie naar de dokter! Verder kan ik nog melden dat iedereen wel een collega heeft, of misschien ben jij zelf die collega, die bij de kop ‘griepgolf dreigt’ a la seconde ziek naar huis gaat. Ik ben blij dat deze groep nu ook eens in het zonnetje wordt gezet met een eigen lied.
Je noemde Yep, je bassist. Waar heb je hem leren kennen?
Bij het sjoelen en het klikte meteen want we hadden de raarste dingen gemeen. Zo kwamen we allebei uit verschillende steden, hadden allebei andere hobby’s en zo nog tien dingen.
Voor je solo ging was je zanger van ‘De Gure Types’.
Ja, we debuteerden ooit met onze eerste plaat.
Zie je nog wel eens iemand van die band?
Het zou me verbazen als ze nog leven. Er stond toen al zestig jaar lik achter me als ik optrad. Op het laatst konden we optredens niet eens meer aankondigen uit vrees dat de helft van de band zou worden gearresteerd omdat ze gezocht werden.
Wat is je favoriete kleur?
Doorschijnend, maar dan wel hoogglans. Zoals dat folie dat soms om cd’s heen zit. Dat heeft trouwens de benijdenswaardige eigenschap om, nadat je er een propje van gemaakt hebt, zelfstandig weer uit de kreukels te komen. Iets dat ik helaas niet in mij heb.
Wat doe jij dan als je in de kreukels ligt?
Trek ik nog zes halve liters open.
Waar kunnen ze jou ‘s nachts voor wakker maken?
Voor een ongestoorde nachtrust. Slapen is het lekkerste dat er is, na een avond zuipen. Qua ranking maar ook in het echt zeg maar, als volgorde.
Niet lang geleden was je in het nieuws vanwege een handgemeen dat je gehad zou hebben met Grad Damen. Wat is er gebeurd?
Niet veel. Ik was even bang dat ik hier weer te maken had met de zoveelste droplul die zijn artiestennaam dusdanig dicht tegen de mijne aan uit heeft gekozen om een graantje mee te liften op mijn succes. Wist ik veel dat Grad zijn eigen naam is? Ik wist überhaupt niet dat Grad een bestaande naam was. De mensen verzinnen de gekste dingen blijkt maar weer. Maargoed, toen ik hem in het echt ontmoette bleek het een hele toffe peer met een maffe naam (lachend: hoewel voor een peer!) dus was dat meteen uitgeklaard.
Om maar meteen even bij de actualiteit te blijven: er is nogal wat discussie over de kwaliteit van je stem de laatste tijd. Wat vind je daarvan?
Ja wat wil je dat ik ervan vind? De meningen over de kwaliteit van mijn stem zijn verdeeld: ik vind hem prachtig maar de rest van de wereld vindt hem kut. Wel een beetje oneerlijk verdeeld dus. En dan denk ik ook: waarom is het kut? Da’s meteen weer zo’n groot woord.
Je hebt ook al een lange tijd niet meer opgetreden, wat is daar de rede van?
Ik ben er plots achter gekomen dat ‘optreden’ en ‘katjelam zijn’ niet zo lekker combineert. Na een val uit de mast van een feesttent heb ik met mezelf afgesproken nooit meer aangeschoten een podium te bestijgen. Zodoende ben ik tegenwoordig een week voor een optreden al nuchter. Hierin ligt de rede waarom ik maar twee keer per jaar optreed, langer dan een week stoppen is het mij niet waard. Bijkomend voordeel is wel dat ik einde van die nuchtere week voor het eerst sinds lange tijd weer eens een stevige drol schijt, een lichtpuntje om naar uit te kijken.
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Ik drink mijn glas leeg, stap op de fiets en ga naar huis.
Inteviewer: Bart van Merken.
Publicatie: IJmuider bode, 31 januari 1996
